جلال احمد با داشتن پدری روحانی از یک خانواده مذهبی است. خویشاوندی دوری هم با مرحوم آیت الاه طالقانی داشته است (ظاهرا ایشان پسر عموی پدر آل احمد بودند).
اصلیت آل احمد از «اورازان» از توابع طالقان است او سفرنامه ای هم در مورد سفر به اورازان دارد. انعکاس زندگی آل احمد در آثارش به طور کامل مشهود است.
در سالهای قبل از سال 50، وجه غالب آثار جلال آل احمد کتابهای غیرداستانی (مقالات)است. اما داستانهای او هم قابل تأمل است. مانند کتابهای «دید و بازدید»، «از رنجی که می بریم»، «سه تار»، «زن زیادی» و «پنج داستان» مجموعه داستان هستند.
«نون والقلم»، «نفرین زمین» و «مدیر مدرسه» هم، داستانهای بلند است که آل احمد نوشته است.
در مدیر مدرسه اصلا آدم خوب و بد نداریم. یعنی راوی فقط آدمها را معرفی کرده، و این خواننده است که تصمیم گیری می کند که این آدم خوب بود یا بد؛ و این شخصیت پردازی خوب و مناسبی محسوب می شود. در این داستان آدمها اسم ندارند: فراش اول، فراش جدید، معلم کلاس اول، معلم کلاس دوم، ناظم، مدیر مدرسه، سرهنگ،و...با این همه، شخصیت اصلی در ذهن میماند.
در مدیر مدرسه، شخصیت مدیر تا حد زیادی خوب توصیف شده. او در ذهنمان می ماند که آدمی سر خوده از وضعیت اجتماعی و فردی است. حضور مدیر در این اجتماع، عین سر خوردگی است. البته او تا حدودی قصد اصلاح هم دارد، بدون اینکه جا نماز آب بکشد؛ یعنی واقعاً قصد اصلاح دارد، گاهی با ناظم برخورد می کند که تنبیه بدنی نباشد. می خواهد بچه ها ارزشمند باشند. می خواهد از آدمهای پولدار حتی در ذهن خویش هم گدایی نکند و....
توصیه می شود حتماً این اثر را بخوانید.