محمدحسین سیفی قزوینی، خوشنویس نامدار مشهور به «عمادالکتاب» در زمره ی بزرگان تاریخ هنر ایران زمین به شمار می رود. وی 75 سالِ پرآشوب و فتنه را تاب آورد و حکومت پنج پادشاه از دو سلسله را دید. در بطن و متن جامعه زیست، حق گفت و حق نوشت و زیر بار جور زمان قامت خم نکرد.
عمادالکتاب، به شیوه محمدرضا کلهر در مکتب تنهای خود خط می نوشت و دست از مشق، نفس گیر نمی کشید. عماد از اطرافیان شاه نو آمده(مظفرالدین شاه) کتابت شاهنامه ای سفارش می گیرد و سه سال عمر را صرف اتمام کار می کند و لقب «عمادالکتاب» را از شاه دریافت می کند. پس از آن هم چندی در سلک کاتبان وزارت انطباعات روزگار می گذراند. عمادالکتاب از تبار هنرمندانی است که زندگیشان گاهی رنگ قصه می گیرد و گاهی به افسانه می زند؛ هنرمندانِ نابی که هنر و زندگیشان در هم تنیده بود. هنرمندان بزرگی که از کرامت خود، تاریخ را معنی و غنی بخشیده اند.